Tutu na setkę

Edit. STOP. wtopa. STOP. to nie setny post. STOP. Blogerka ma kłopoty ze wzrokiem lub liczeniem. STOP. setny post za dwa posty. STOP.

Ależ to szybko zleciało, dobiłam do setki, a w setnym poście prezentuje tutu dla Lenci.

Spódniczka uszyta jest z sześciu warstw miękkiego i zwiewnego tiulu, pochodzącego z recyklingu. Z haleczki wygrzebanej z lumpeksie (nie bójmy się używać tego określenia) kupionej na wagę za parę groszy, powstała wdzięcznie wyglądająca minióweczka.

To moje pierwsze zetknięcie z tym materiałem dlatego wolałam wypróbować pomysł na czymś czego nie szkoda będzie zmarnować.

Jest zwiewna i delikatna, a Len w rzeczywistości wygląda w niej uroczo (musicie uwierzyć mi na słowo, bo zdjęcia nie oddają tego).

Wiem, to trochę nie na miejscu, że się tak zachwycam, ale podoba mi się szalenie. Na tyle mocno, że postanowiłam uszyć Len taką samą tylko w kolorze białym. Niestety nieodpowiedni do tego celu przyszedł mi materiał...za sztywny. Gdyby więc ktoś reflektował chętnie odsprzedam lub wymienię.

Na modelce prezentuje się w sposób następujący: